Szczękościsk plasuje się pomiędzy świadomością a snem, jest nierealny i abstrakcyjny. Podważa zastaną rzeczywistość poprzez tworzenie nowych znaczeń i analizuje metafizyczną koncepcję istnienia. To stale powracający, natrętny sen, zaburzone, niezrównoważone spojrzenie na rozbitą codzienność, opowieść o strachu, traumie i budowaniu własnego wizerunku na poszarpanych fragmentach samoświadomości. Intymny, autoterapeutyczny obraz, który próbuje odzyskać utracone emocje.